Er zijn momenten …
dat ik mijn eigen in vraag stel en besef dat ik niet altijd even goed bezig ben.
dat ik in moeilijke tijden toch de rust vind.
dat ik steun krijg van anderen mensen.
dat ik mensen steun bied in moeilijke tijden.
dat ik besef dat er meer is dan enkel het materiële.
dat ik dankbaar ben.
dat de haast van het normale leven omslaat in rust en genieten van het hier en nu.
dat ik denk aan de mensen die me heel dierbaar zijn, dat ik die naaste omgeving zie als iets van onschatbare waarde.
dat ik de mensen die me dierbaar waren herinner en weer geconfronteerd wordt met het gemis.
dat ik mij verwonder over wat ik bereikt heb.
dat ik me bewust wordt van het feit dat ik het goed heb.
dat ik onder ogen zie dat vele anderen het minder getroffen hebben.
dat ik enerzijds inzie dat we als mens eigenlijk maar een klein deeltje zijn van heel de wereldse geschiedenis.
dat ik anderzijds zie dat diezelfde mens ook helemaal alleen een grote verandering kan brengen want als het niet bij één persoon begint.
…..
Op die momenten besef ik dat er iets of iemand moet zijn die een gedachtegang, een handeling of een gevoelen bij mij of anderen uitlokt. Maar omschrijven wie of wat dit is, kan ik niet. Dat is voor mij de vraag die onbeantwoord blijft maar die ik misschien ook niet beantwoord wil zien. Laten we dit onverklaarbare God noemen, want God krijgt voor ieder individu een andere invulling maar staat steevast voor het ongrijpbare.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten